Ο μουσικός παραγωγός του παρελθόντος σε σχέση με τον σημερινό έχει αρκετές διαφοροποιήσεις στην πορεία και εξέλιξη του. Μερικά χρόνια πριν  η  δυσκολία της πρόσβασης σε όλες τις πληροφορίες που βρίσκονται στο διαδίκτυο, καθυστερούσε τον παραγωγό να διδαχθεί νέες τεχνικές ή να λύσει προβλήματα που συναντούσε, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τα μέσα που είχε τότε στην διάθεση του, ήταν όποια βιβλία που κυκλοφορούσαν στα βιβλιοπωλεία άλλα ακόμα και αυτά συνήθως προσανατολίζονταν στο ηχοληπτικό τμήμα της παραγωγής. Ένα άλλο μέσο ήταν η ύλη σε περιοδικά που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή με άρθρα από ξένους αλλά και Έλληνες μουσικούς παραγωγούς πιο στοχευμένα αλλά και σαφώς πιο δύσκολα σε πρόσβαση ή συχνότητα.Τελευταία και φυσικά πιο ακριβή ως λύση ήταν το να παρακολουθήσει κανείς μαθήματα σε κάποια ιδιωτική σχολή, με το κόστος να είναι οδυνηρό και πολλές φορές απαγορευτικό, ενώ οι ελάχιστες σχολές που υπήρχαν, είχαν αυστηρά και δύσκαμπτα προγράμματα διδασκαλίας ως επί το πλείστον εξειδικευμένα στην ηχοληψία κατα κύριο λόγο και δίνοντας λιγότερη βάση στην παραγωγή μουσικής και τη σύνθεση. Στα χρόνια που πέρασαν, η πληροφορία αλλά και η βοήθεια που είχε ανάγκη ο τότε μουσικός παραγωγός άρχισε να εμφανίζεται δειλά δειλά στο διαδύκτιο, καθώς αυτό μπήκε στη ζωή μας δυναμικά και του έδωσε την ευκαιρία να μοιραστεί τις ικανότητες του αλλά και τις τενικές του με άτομα απ όλο τον κόσμο, να ανταλλάξει απόψεις και να αυτοβελτιωθεί. Σε αυτό το κομμάτι εισήλθαν επίσης δυναμικά κάποιες αξιοσέβαστες εταιριες οι οποίες με μεμωνομενα διαφημιστικά βίντεο πρόσφεραν με το αζημίωτο φυσικά, όλα όσα αναζητούσε ο χρήστης υποσχόμενες την επιτυχία και την  κατάρτιση η κάθε μία στο αντικείμενο της. Ο μουσικός παραγωγός άρχισε να γίνεται πιο παραγωγικός χρειαζόμενος λιγότερο χρόνο λύνοντας τεχνικές απορίες που συναντούσε, και περισσότερο δημιουργικός χάριν της τεχνολογίας που του επέτρεπε να χρησιμοποιεί ήχους και ψηφιακά όργανα που παλαιότερα δεν είχε στη διάθεση του αν δεν γνώριζε άλλους μουσικούς ή συνθέτες. Όλη αυτή η κουλτούρα της ηλεκτρονικής παγκοσμιοποίησης όπως περιγράψαμε, συνετέλεσε στην πιο άμεση διάθεση της πληροφορίας, αλλά και την εύκολη πρόσβαση με μια απλή σύνδεση στο διαδίκτυο. Το φυσικό επακόλουθο ήταν η εξέλιξη των μουσικών παραγωγών που πλέον ήταν ραγδαία κάτι που στο παρελθόν έμοιαζε πολύ δύσκολο σε ένα χώρο κλειστό και εξειδικευμένο όπως η μουσική βιομηχανία. Το αποτέλεσμα φάνηκε σύντομα σε αριθμούς, αφού σχεδόν κάθε μήνα κάποιο νέο όνομα Καλλιτέχνη ή κάποιος νέος μουσικός παραγωγός γινόταν γνωστός και οι δισκογραφικές Εταιρίες έκαναν κυκλοφορίες πολύ πιο συχνά για να διοχετεύσουν το πολύ και καλό πλέον υλικό. Ρίχνοντας μια ματιά στα νέα δεδομένα της εποχής, φαίνεται ότι ο μουσικός παραγωγός είναι πια κάτι ενδιάμεσο μεταξύ συνθέτη και ενορχηστρωτή. Μπορεί μόνος του να συνθέσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο την ιδέα του, έχει δυνατότητα να την πλαισιώσει με όργανα και ήχους χωρίς να χρειάζεται να παίζει φυσικό όργανο, ενώ η τελική μορφή της ιδέας, το demo δηλαδή που θα δημιουργηθεί, έχει σαφώς ανώτερο επίπεδο και ποιότητα παραγωγής, κάνοντας την προώθηση του και την ακρόαση από μια δισκογραφική Εταιρία ακόμα πιο εύκολη και φιλική ώστε να φτάσει να παράξει το τελικό του κομμάτι με τη συμβολή των εξειδικευμένων υπηρεσιών ενός studio. Η εικόνα αυτή, καθώς και το προφίλ που περιγράψαμε μοιάζει να είναι πλήρες και η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ. Είναι πολύ ευχάριστο να μπορεί κανείς να γράψει μουσική σπίτι του, ή στον χώρο που εκείνος προτιμά γιατί αισθάνεται καλύτερα και πιο άνετα να δημιουργήσει. Ο μουσικός παραγωγός είναι μικρότερος σε ηλικία, έχει διάθεση και όρεξη να δημιουργήσει, χρησιμοποιεί όλες τις μεθόδους που μπορεί να γνωρίσει μέσα από τα προγράμματα που χρησιμοποιεί και τέλος είναι σχεδόν αυτοδίδακτος! Αυτό το τελευταίο είναι το θαυμάσιο αλλά και μεγαλύτερο αγκάθι που θα συναντήσει στην καριέρα του καθώς αυτό που έχει στο μυαλό και θέλει να μεταφράσει σε μουσική, πρέπει απαραίτητα να έχει κάποια πάγια στοιχεία. Αυτά δηλαδή που θα δώσουν μια τελική στιβαρή και ολοκληρωμένη παραγωγή αντάξια του ταλέντου του, θα του προσφέρουν την αναγνώριση αλλά και την επιτυχία που λαχταρά. Για να δούμε αυτά τα πάγια στοιχεία που αναφέρουμε πρέπει να επιστρέψουμε πίσω στο χρόνο και την έλειψη της πληροφορίας που υπήρχε. Ο λόγος απλός, και αυτός είναι το γεγονός ότι ένας μουσικός παραγωγός δεν είναι ηχολήπτης, η τουλάχιστον σπάνια είναι. Παλαιότερα, για να ολοκληρωθεί ένα μουσικό κομμάτι, έπρεπε ο μουσικός παραγωγός να βρεθεί σε στουντιακό περιβάλλον και χρησιμοποιώντας τον εξειδικευμένο εξοπλισμό αλλά και με τη συμβολή ενός έμπειρου ηχολήπτη να κάνει την τελική μίξη και αμέσως μετά το master ώστε να θεωρηθεί έτοιμο προς κυκλοφορία. Η διαδικασία αυτή ήταν σαφώς πολυδάπανη και συνήθως οδυνηρή, καθώς το κομμάτι άλλαζε δομή λόγω διορθώσεων ή παρέμβασης του ειδικού για τεχνικούς λόγους, και ο μουσικός παραγωγός απομακρυνόταν απο την ιδέα που αρχικά είχε ξεκινήσει να παράξει. Οι αναγκαστικές αυτές αλλαγές που πολλές φορές ήταν τόσο ριζικές προέρχονταν απο τις ελλείψεις και τα λάθη της παραγωγής κατά τη σύνθεση. Ήταν ένα αναπόφευκτο τμήμα της διαδικασίας που συχνά απογοήτευε τον παραγωγό και του έκοβε τα φτερά. Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και σε αυτό το μέρος της μουσικής βιομηχανίας καθώς όπως είδαμε οι παραγωγοί έχουν σαφώς ανώτερη ποιότητα παραγωγής καθώς οι περισσότεροι διαθέτουν κατάρτιση έχοντας παρακολουθήσει κάποια σεμινάρια ή ιδιαίτερα μαθήματα, κάνοντας την διαδικασία του studio πιο εύκολη, γρήγορη και λιγότερο δαπανηρή. Ο μέσος όρος των νέων αυτών παραγωγών διαθέτει συνήθως εξοπλισμό στον χώρο του που του προσφέρει καλύτερη ποιότητα ακρόασης διευκολύνοντας έτσι την σύνθεση και την παραγωγή. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η μεγάλη παρέμβαση για διορθώσεις κατα την τελική μίξη του κομματιού η οποία πάντα είναι καλύτερο να γίνεται απο ειδικό ηχολήπτη και κατα προτίμηση  εξειδικευμένο στο είδος της μουσικής του παραγωγού. Φυσικά η όλη διαδικασία θα πρέπει να γίνεται σε στουντιακό περιβάλλον που τηρεί τις προϋποθέσεις ώστε το τελικό έργο να είναι ανάλογο των προσδοκιών του μουσικού παραγωγού, κάτι που θα φανεί από την διαδικασία του mastering και πάλι από εξειδικευμένο εξοπλισμό και τεχνικό. – Μπορεί ο καθένας να γίνει μουσικός παραγωγός? Ο μουσικός παραγωγός δεν είναι τόσο επάγγελμα όσο είναι ιδιότητα, ο καθένας μπορεί να γίνει μουσικός παραγωγός αν έχει το κέφι και την όρεξη να δημιουργήσει και να ασχοληθεί με τη μουσική. – Πρέπει να έχω γνώσεις ηλεκτρονικού υπολογιστή για να ασχοληθώ με την μουσική παραγωγή; Καλό είναι πάντα να υπάρχουν βασικές γνώσεις χρήσης Η/Υ ώστε να γίνεται πιο εύκολη η εκμάθηση των προγραμμάτων μουσικής παραγωγής που απαιτούνται. – Πρέπει να ξέρω μουσική ή κάποιο μουσικό όργανο; Το να γνωρίζει ο μουσικός παραγωγός μουσική είναι βασικό αλλά όχι όπως κανείς μπορεί να φαντάζεται με παρτιτούρες και πολλή θεωρία. Υπάρχουν ειδικά σεμινάρια και ιδιαίτερα μαθήματα όπως κάποιος μπορεί να θέσει γερές βάσεις ώστε να προχωρήσει στο μέλλον με πολύ καλές παραγωγές. – Χρειάζεται να διαθέτω στο σπίτι μου ειδικό εξοπλισμό για να μπορέσω να εργαστώ; Ο εξοπλισμός είναι βασικός για τη μουσική παραγωγή και καλό είναι να υπάρχειστοχώροτουενδιαφερόμενου.Σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα η διαδικασία γίνεται πιο δύσκολα καθώς υπάρχουν χώροι με μικρό κόστος προς διάθεση για μουσική παραγωγή αλλά είναι ελάχιστοι. – Που μπορώ να βρω συμβουλές και βοήθεια για να ξεκινήσω? Το διαδίκτυο προσφέρει αρκετά μεγάλο όγκο πληροφοριών και είναι εύκολα προσβάσιμος με μια απλή έρευνα. Είναι πάντα καλύτερο όμως να υπάρχει βοήθεια απο κάποιον πιο έμπειρο, ιδανικά κάποιο καθηγητή μουσικής παραγωγής. – Πόσο κοστίζει ένα πρόγραμμα μουσικής παραγωγής, και ποιο είναι το καλύτερο? Το μέσο κόστος ένος επαγγελματικού προγράμματος είναι περίπου €400.Το καλύτερο πρόγραμμα είναι αυτό που ταιριάζει στον καθένα και τον κάνει να αισθάνεται πιο άνετα.Πριν καταλήξει κανείς στο πρόγραμμα που θέλει να χρησιμοποιήσει είναι καλό να δοκιμάζει διαφορετικά προγράμματα για να καταλήξει σε εκείνο που θα τον ικανοποιεί.